نحوه درمان
آبشش ها ارگان های ویژه ای هستند که اجازه ی تنفس زیر آب را به ماهی می دهند. بنابراین اگر محیط زندگی ماهی درسطح خوبی نباشد،می تواند منجر به اختلالات آبشش شود. 3 اختلال مهم،بیماری حباب گازی،سمیت دی اکسید کربن و سمیت سولفید هیدروژن می باشد.
1-بیماری حباب گازی:معمولا در سیستم آب سرد اتفاق می افتد. زمانی که آب آکواریوم،تانک و یا استخر پرورش حاوی مقادیر زیادی از گازهای نامحلول مانند نیتروژن،آرگون و دی اکسید کربن باشد ماهی ها می توانند به بیماری حباب گازی مبتلا شوند.گازهای نامحلول بر اثر گرم کردن ناگهانی آب یا بعلت معیوب بودن پمپ و کشیدن هوا همراه با آب به داخل تانک یا آکواریوم وارد می شوند.همچنین اگر مقادیر بالایی از جلبک در استخر پرورش وجود داشته باشد،این حالت رخ می دهد.
ماهی هایی که با این بیماری درگیر می شوند حباب های گازی کوچک در چشم،باله ها و آبشش هایشان دیده می شود.
برای درمان می توان گازهای اضافی را با هوادهی قوی در آب خارج کرد و تجهیزات معیوب را تعمیر نمود.
2-سمیت دی اکسید کربن:زمانی که غلظت دی اکسید کربن در آب بیشتر از 20 میلی گرم در هر لیتر باشد،اتفاق می افتد.PH آب اسیدی شده و مسمومیت برای ماهی اتفاق می افتد.
ماهی هایی که دچار مسمومیت شده اند به محرک ها پاسخ نداده و بی حال هستند. درمان،مستلزم هوادهی قوی در آب برای خروج گازهای اضافی به اتمسفر و افزایش میزان PHآب است.
3-سمیت سولفید هیدروژن:که می تواند برای ماهی ها کشنده باشد.سولفید هیدروژن (H2S) گازی است که در آکواریوم ها یا استخر های پرورش،زمانی که باکتری های خاصی از بقایای موجودات زنده در مناطقی که جریان آب و میزان اکسیژن کم است تغذیه می کنند حضور پیدا می کنند.در مقادیر زیاد،سولفید هیدروژن سمی است و با بوی قوی سولفور که از آب استشمام می شود مشخص می شود.
ماهی هایی که مدت طولانی در معرض این گاز باشند لاغر و مریض شده ،دچار آسیب وسیع آبشش می شوند.درمان به ویژه در مورد این مسمومیت شامل هوادهی آب و پاکسازی آب از بقایای موجودات زنده می باشد.
پیشگیری
به طور منظم درجه ی PH و گاز را برای پیشگیری از اختلالات محیطی آبشش تست می زنیم.جهت جلوگیری از به دام افتادن مقادیر زیادی از گاز داخل آب،دمای آب را به آرامی افزایش می دهیم.آب را در شرایط خوب و تمیز نگه می داریم.